Abdullah Bedeloğlu - Karanlık

Karanlık

Dallar kararıyor yapraklar yere düştükçe.
Yuvalar kimsesiz ayrılık, zulüm sürdükçe.
Ağlıyor doğmamış gün, saçından tel düşünce.
Adalet merhametle gel, bu yaz geçmeden önce.

Karanlıkta can çekilince, ortalığa doluyor kasvet.
Tek bir eser, tek bir hareket var, adaletsizlik ve vahşet.
Bu nasıl bir haslet, doğmamış sabah, gün ışığına hasret.
Dokunsan enerji bulacak toprağı yeşerten bir kuvvet.

İşte, özgürlüğü, uygarlığı yücelten bir el.
Mağrur ece, içten gözlerinle, sözlerinle gel!
Bilgeliğin, saflığın, gülüşün, sevincinle tut.
Kanatlansın adalet, kardeşlik ve umut.
Abdullah Bedeloğlu
19&05&2009