Abdullah Bedeloğlu - Gül Ve Bülbül

Gül ve Bülbül

Bülbül ve Gül
Gündoğumunda dağların üstünde beliren Güneş,
Geceleyin gökte parlayan yıldız,
Hep bana sesleniyor, 'sevgilim” 'sevgilim”.
Doğar içimde, karşı konulmaz meyil ve arzulayış.

Düşüncelerimin içinde sen beliriyorsun.
Evler, yollar, arabalar sen oluyor...
Kalemden damlayan mürekkep sen oluyor,
Hep bana sesleniyor, 'sevgilim” 'sevgilim”.

'Evet, buradayım.” diye bağırıyorum. Neredesin, göremiyorum. Neden evet diyorum, bilmiyorum.
Gönlüm, arzularım sana akıyor, engel olamıyorum.
Sensizlik canımı yakıyor, bana acı veriyor.

Bildiğim, pencerene koyup yedi gül,
Beni de ettin bülbül.
Ne kadar çok beklettin.
Hala susacak mısın acımasız gül?

Yedi tepeli şehre küstürdün beni.
Bülbül oldum, anlattım derdimi.
Mürekkep edip akıttın beni.
Hala susacak mısın ey acımasız gül?
Abdullah Bedeloğlu