Abdullah Bedeloğlu - Beni Sevecek Birini Bul, Giderken

Beni Sevecek Birini Bul, Giderken

Beni Sevecek Birini Bul, Giderken

Hayatımda çalıştığım bir eser oluşturduğum zamanlar vardı.
Yerden göğe bir direk koyduğum zamanlar vardı.
Sonsuza dek yaşacağıma inandığım zamanlar vardı.
Allah'a ibadet ettiğim zamanlar vardı.
Bir sevgiliye sahip olduğum zamanlar vardı.
O, ne kadar da hoştu.

Kimse, senin yerini alamaz.
Kimse, senin yapabildiğin gibi, işleri halledemez.
Başka kimse, senin beni sevdiğin gibi sevemez.
Kimse senin beni incittiğin gibi incitemez
Anlamadım sadece bir aşıktım.

Evet aşkım, biliyorsun ki fazla özgür değilim.
Çok param yok, küçük bir maaşım var.
Bir büyük devlet, insanlık dolu hülyalı başım var.
Ah aşkım, neden burada benimle değilsin.

Biliyorum, vazgeçmeliyim ağlarken için için.
Beni sevecek birini bul giderken.
Gitmesine izin vermeliyim, severken,
Seveceğim birisini bulması için.

Hayatımda çalıştığım bir eser oluşturduğum zamanlar vardı.
Yerden göğe bir direk koyduğum zamanlar vardı.
Sonsuza dek yaşacağıma inandığım zamanlar vardı.
Allah'a ibadet ettiğim zamanlar vardı.
Bir sevgiliye sahip olduğum zamanlar vardı.
O, ne kadar da hoştu.

Aşkım terk etti beni, ben ona aşıkken.
Tüm yaptığım; oturdum, ağladım, yalvardım.
Ağladım, ağladım ve ağladım bütün gün. Ümidim gidene kadar...

İnsanlar benim yanlızlığıma dayanamadı.
Ben onların sahteliklerine dayanamadım.
Onların çok görgüsüz olduğunu düşünürdüm.
Şu çirkin dünya, onların eseri değil miydi sanki!

Babamın kalbinin, kırıldığını bilmiyordum.
Aramızda, başka bir söz edilmedi.
O çaresiz, ben çaresiz gökleri aradı gözlerimiz.
Acaba kıyamet mi kopacak, zaman mı geldi?

Bir söz verdim; asla başka birine ihtiyaçım olmayacak.
Maddi, manevi gelişimi sağlayacak yer, aranacak, bulunacak.
Avuçlarımda umut tohumları, nerede, nasıl hayat bulacak?
İyiler yanacak, kötü cennette yaşayacak, değil mi bu tezat?

Vazgeçmem gerek, vazgeçmeliyim.
Beni sevecek birini bulması için.
Gitmesine izin vermeliyim.
Seveceğim birisini bulması için.

Vazgeçmem gerek, vazgeçmeliyim.
Ah anne, ah baba!
Gözyaşlarımı, ne kadar uğraşsam kurutamıyorum.
Vazgeçmem gerek, vazgeçmeliyim.

Kötüye cennet olan dünyadan
Vazgeçmem gerek, vazgeçmeliyim.
İyilerin kazandığı bir yere yol almalıyım, varmalıyım.
Yanardağlar, kötüye, cehennem kusarken görmeliyim.

Ben mi bağladım elini ayağını Etna!
Ben mi bağladım seni Kara Delik!
Baba sen mi bağladın, Ahmed mi?
Ne çok ağladı masumiyet, ne çok güldü kötü niyet!
Abdullah Bedeloğlu