Abdullah Aydın - Yalnızlık

İçimde buzları eriten bir volkan var
Bilmiyorum neden bazen patlıyor lavları etrafa
Bazen de yakıyor yüreğimi buram buram
Yalnızlık işte yine baş başa kaldık
Anlamıyorum neden hep ben ceza çeken senden
Seviyorsan sende söylesene be artık gülüm
Ama boşver söylersen belki bu yalnızlık biter
Yağmur yağıyordu yine güneşsiz sabahlarıma
Bir ateş yaklaştı ruhuma ansızın bir anda
Kalbim kül oldu sanki bırakılmışlığın acısıyla
Seviyorum seni yalnızlık anlasana
Ama boşver anlarsan belki bu yalnızlık biter
Yağmurların altında hep ben alevlendim
Sense alevlerin içinde hep yeşerdin be gülüm
Bana kendini değil yanamadığın ateşi ver
Bırakta ben yanayım yanmayı beceremediğin aşka
Ama boş ver yanarsam sana kavuşma arzum bite