Abdullah Aydın - Sen Gidince Be Gülüm

Bakışların alev olup ısıtırdı içimi be gülüm
Her yaptığın davranış sevdiğini anlatırdı
Ben kişiliğimi seninle buldum seninle yeniden doğdum
Seni sevdim ,sevmeyi senden öğrendim
Kaçamadım yanından saklayamadım sözlerimi
Yaptıklarımdan utanmadım hiç çünkü seninle yaptım
Senden utanmadım ki hiç gülüm
Acıyı sen öğrettin gülmeyi sen güzelleştirdin
Acı bile bir başka çekilirdi sen varsan eğer
Ama birde sen yoksan meleğim!!
Sınır tanımaz oldum seninleyken gülüm
Zaman durmuş olurdu adeta seninle Nasıl geçerdi bilinmezdi bitanem
Elimde olsaydıda zamanı durdurabilseydim
Elimde olsaydıda seni hiç kaybetmeseydim
Elimde olsaydıda seni hep sevebilsemdim
Işığımdın adeta yol göstericimdin be gülüm
Neyi yapmam neyi yapmamam gerektiğini söylerdin
Emeklerken koşmaya başladım seninle
Sen gidince emeklemeyide unuttum adeta
Seni can gibi kan gibi sevmiştim be gülüm
Kendini kendim gibi benimsetmiştin
Sen benim gülüşüm,göz yaşım,herşeyimdin
Bir kat daha yaşlandım sen gidince be gülüm..