Abdullah Aydın - Hamurpert Dağının Kızı

Gidiyorum buralardan yalınayak ve ağlayarak
Önümdeki uçurumlara bile bakmayarak
Varsın hayallerim kurduğum yerde kalsın
O gerçekleşmeyen boş hayallerim.
Ardımda yaralı bir yürek kederli bir ömür
Ve yoksul anılar bırakarak çekip gidiyorum sevdiğim
Hoşçakal gönlümün nazlısı, Hamurpert dağının kızı.

Duramam artık ey aşk, ey gönlümün nazlısı
Hüzne ve kedere boğulduğum bu şehirde
Bedenim buz gibi soğuk yüreğim param parça Kış kadar soğuk ellerim ardımda yoksul bir sevda
Ve bana ait ne varsa bırakıp gidiyorum sevdiğim
Hoşçakal anlımın yazısı, kaderimin gönlümün nazlısı

Bütün borçlarını ödedim bu sokakların, alacağımı aldım
Geri dönmez bir mevsimdeyim artık, duramam ey aşk
Bu şehre sığamam bu hüzünle, bu sevdayla
Yoksa acılar üşütür beni,kar kavurur anılarımı
Donar bakışlarım üşürüm gönlümün nazlısı
Hoşçakal gecelerimin yıldızı Hamurpert dağının kızı.