Abdullah Atay - Yokluğun

Yokluğun

Bakışların anafor
Çekti beni içine
Yokluğunu bana sor
Küstün hiç mi hiçine…

Ben sevdim eller aldı
O gidiyor gücüme
Hüzünler bana kaldı
Benim bunda suçum ne…

Sana olan özlemim
Gün geçtikçe büyüyor
Ufka dalan gözlerim
Mehtabı,sen görüyor…

Çekip gittin ansızın Şimdi artık yarsızım
Sensiz inan geçmiyor
Canevimde yar sızım…

Kırıldı sustu sazım
Sensizlikle yalnızım
Sebepsiz ayrılıkla
Mecnundan ben farksızım…

Bu âlem senle başka
Yazık oldu bu aşka
Şimdi kaldım bak artık
Hayalinle baş başa…

Bırakıp gittin ele
Gözyaşım döndü sele
Biçare garip gönlüm
Yenik düştü ecele….