Abdullah Atay - Yalnızlığım

Yalnızlığım

çıkmaz sokaklarda kalakalmışım
hüzünler kaplamış her bir yanımı...
ölümden daha acı
ayrılıktan beter
umarsızlıklarla büyüyor gözlerim...
bir garip duyguyla doluyum
anlatımı güç...

biliyorum aşk değil bu! ..
aşk böyle olur mu?
aşk 'çoğalmak” demektir oysa
bense yalnızlıklar içinde
tükeniyorum.
yalnızlığımın asumanları anlamsız
kumsaldaki dalgalar sakin
limandaki gemilerim bomboş
sandallarım ırmaklarda küreksiz
ve sessiz
güneşin hançerlediği ufuk
kızıla boyanmış, kanıyor...

yanıyorum! ....

hicranın girdabında kaybolup.
bir ahtapotun kollarında
boğuluyorum...