Abdullah Atay - Namus

Namus

Kız serpildi büyüdü
O da sevdi sevildi
Gönlü düştü ateşe
Dinlemez ki öğüdü...

Henüz gonca bir güldü
Aşkı sevdayı bildi
Onun da her genç gibi
Başında esen yeldi...

Aile bunu duydu
Hemen meclisi kurdu
Anne baba ağabey
Kızdan hesabı sordu...

Aile karar verdi
Kıza damgayı vurdu
Namus elden gitmişti(!)
Bu dünya kıza dardı...

Dediler ‘eksik etek
Bunun hakkıdır kötek'
Başladılar dayağa
Zavallı yorgan döşek...

Kız artık isyan etti
‘Töreniz artık yetti Aşkın kanunu olmaz'
Deyip kendin kaybetti...


Bakışları donuktu
Yüreciği yanıktı
Töre terazisinde
O suçlu bir sanıktı...

O sabah erken kalktı
Koşup ırmağa baktı
Azgın deli sulara
Kız kendini bıraktı...

Namusmuş tek nedeni
Solmuş taze bedeni
Şimdi toprak olacak
Ak gelinlik kefeni...

Namus erin kınası
Kadında yüz karası
Nice canlar gidiyor
Ağlar hep kız anası...

Töre toplum yarası
Bir de başlık parası
Ne yazık ki kadında
Namus bacak arası....