Abdullah Atay - Maniler(127) 'bağlara Geldi Bahar'

Maniler(127) 'Bağlara Geldi Bahar'

kış sonuna erince
bahara düşer cemre
yar gönüle girince
ömür katar ömüre...

doğa yeşil baharda
artık karakış bitti
gül kokulu bağlarda
yar gönlümü hoş etti...

açınca renk renk gülüm
bağım bahçem şenlenir
sevda yorgunu gönlüm
yar gelince dinlenir...

bağda gülün goncası
burcu burcu kokuyor
ayrılığın sancısı
ateş olmuş yakıyor...

umutsuz sevdalarda yarsız gönül üşüyor
açtırdığım fallarda
hep ayrılık düşüyor...

gonca gül açmayınca
garip bülbül figanda
yar beni seçmeyince
deli gönül isyanda....

bahçedeki menekşe
iner kökü derine
yari sarsaydım keşke
hasretliği yerine....

taviz verme özünden
yanlışa denmez doğru
o zalimin yüzünden
kalbimde dinmez ağrı...

bahçenin özelliği
lâle nergis güldedir
türkçenin güzelliği
sade arı dildedir...