Abdullah Atay - Maniler(123) 'bahar Yaz Hazan Derken...'...'

Maniler(123) 'Bahar Yaz Hazan Derken...'...'


Aşkla gönül bağının gülü açar. O gül tatlı dil dökülünce beslenir büyür.Kin,nefret,kibir ateşlerinde yanar kavrulur.İhanetin gözyaşlarıyla da çürür yok olur…

Bahar yaz hazan derken
Ömürler girdi kışa
Eller oynar gülerken
Çekmişiz derdi boşa…

'Aşkım meleğim' derken
Ayrılık geldi erken
El elinde bırakma
Beni de al giderken…

Kalbimde sevdan saklı
Başkasına yasaklı
Girsen gönül odama
Allı telli duvaklı…
Sevdan yalnız sözde mi
Yürekte mi gözde mi
Gönül bağım yanıyor
Suç sende mi közde mi…

Bülbüle gülün nazı
Geçti bak ömrün yazı
Beden toprak olsa da
Kapanmaz gönül gözü…

Sevgide olmaz riya
Seven gönüller derya
Bu alemde sev sevil
Kimseye kalmaz dünya…

Gönle sevgi ekelim
Tatlı diller dökelim
Kin gurur ve riyayı
Ta kökünden sökelim…