Abdullah Atay - Maniler(122) 'ömrün Kara Kışında...'

Maniler(122) 'Ömrün Kara Kışında...'

Yürekten taşa taşa
Aşk pınarım çağlıyor
Hicran gelince başa
Gönlüm yanıp ağlıyor...

Dinle gönül şarkını
Unut sen tasa gamı
Sevmek sevilmektir
Hayatın güzel yanı…

Sevgi gönlün temeli
Sevenler hep gülmeli
Sevmeyi bilmeyene
Bilmem ki ne demeli…

Aşkın yakıp dağlıyor
Sevdan akıp çağlıyor
Yokluğunun resmine
Gönül bakıp ağlıyor…

Bak kışımız yaklaştı Saçlarımız aklaştı
Sen bende ben olunca
Hüzünler uzaklaştı…

Ömrün kara kışında
Kalbim güzel peşinde
Bu gönül hiç kocamaz
Daha yirmi yaşında…

Seni gördüğüm zaman
Çarpar yüreğim inan
Gözün gözüme değse
Patlar içimde volkan…

Güzümde goncam sensin
Gözümde incim sensin
Yarim benden gideli
Gönlümde acım sensin…

Bir tatlı söz bir hatır
Ruhumu aydınlatır
Vereceğin bir buse
Beni baştan yaratır…