Abdullah Atay - Maniler (58) 'mudurnu'nun Uşağı...'

Maniler (58) 'Mudurnu'nun Uşağı...'

mudurnu'nun uşağı
ipektendir kuşağı
yarine canın verir
odur gönül aşığı...

yar elinde fincanım
yare feda bin canım
bu gönül seni özler
yeter ki sen dön canım...

yarim almış iğneyi
gergefe güller dizer
göğsündeki düğmeyi
şakıyan diler çözer...

penceresi al perde
yar ile düştüm derde
yüreciğim titriyor
yari gördüğüm yerde...

gönül yar ile hoştur
yarsız gönüller boştur sevenlere sözüm yok
sevmeyen kalbler taştır...

iki gönül yanyana
ömür katarlar cana
yarini yitirenler
ağlarlar yana yana...

yarimin al basması
hoş olmuyor küsmesi
beni baştan çıkaran
istanbul'un yosması...

ben yarime hasretim
yarsız gönül bir yetim
mazlı yari kaybettim
onu bulmak niyetim...

al kiraz allanıyor
allanıp ballanıyor
gönül nazlı yarini
sardıkça dilleniyor...

12 Mart 2005 Mudurnu