Abdullah Atay - Maniler (44) ' Cemre Düştü Havaya...'

Maniler (44) ' Cemre Düştü Havaya...'

cemre düştü havaya
gönlüm düştü sevdaya
bu sevdadan hayır yok
girme gönlüm havaya...

has bahçemin gülü yar
şu gönlümün dili yar
mecnun olup gezerim
gönül sensiz deli yar....

sevgisiz gönül kıştır
sevda gönle akıştır
akılı baştan alan
cilveli bir bakıştır...

martılar çığlık atar
sesleri göğü yırtar
hicranın ateşinden
gel yarim beni kurtar....

yar kıymeti bilenim
ben senin kul kölenim
verin benim yarimi
dilenirsem dilenim...

aşkı tadan gönüller
yürek sesini duyar has bahçedeki güller
cennet kokusu yayar...

şirin yardan geçilmez
zehir zıkkım içilmez
gonca gülleri varken
dikenleri seçilmez....

güzellere bakar gönlüm
pınar gibi akar gönlüm
naz eden güzellerden
çabucacık bıkar gönlüm...

taşlaşmış yüreklerde
baharda güller solar
sevenlerde kışları
kar yerine gül yağar....

yar gözleri sürmeli
yare güller dermeli
yar kadri bilmeyeni
gönüllerden sürmeli...

abdullah atay der ki:

ana babanı tanı
onlardan aldın canı
sevgiyi paylaşımdır
dostluğun güzel yanı...