Abdullah Atay - Maniler (29) 'kavuştum Nazlı Yara...'

Maniler (29) 'Kavuştum Nazlı Yara...'

yol verdi dağlar bana
kavuştum nazlı yara
sevip sevilelim biz
düşmesin kimse dara...

yarsız gönül bir çöldür
yarim gonca bir güldür
senden başka seversem
sevdiğim beni öldür...

çiçek açtı dalımda
bülbül artık gülünde
duyun dostlarım duyun
güzel yarim kolumda...

bahar kokar havamda
sular akar ovamda
ayrılık elem bitti
mutluluk var yuvamda...

derenin boyu söğüt
dostlarım verir öğüt
candan sevdiği yare
ihanet etmez yiğit...
yar benim meleğimdir
bahar kelebeğimdir
sevenlerin vuslatı
gönülden dileğimdir...

çoluk çocuk ve eşim
onlar benim güneşim
bir damla göz yaşında
zehir olur her aşım...

sevgi gönlün çiçeği
odur hayat gerçeği
bir tebessüm tatlı söz
sevenin beklediği...

bülbülüm öter oldu
ocağım tüter oldu
nazalı yarim gelince
hasretlik biter oldu...

abdullah atay der ki;

elem keder ve acı
yüreğe verir sancı
kibir gurur büyüklük
insanlığın utancı...