Kadeh
her gece
düş mavisi gözlü
bir dilberin
elinde sabahlardım.
kızıl alevli
kor ateşli
ıslak mı ıslak
dudaklarının arasından
dolup taşan içimi
içine boşaltırdım.
o güzel başını döndürüp
vuslatın özlemlerini körüklerdim.
bilmem ki kaçıncı kez
mutluluk resimlerinin
çizilip tekrar silindiği
pembe boyalı duvarlarda
bin parçaya bölünürdüm.
Bölünüşlerimdeki dudak izli parçalarımdan
kırık gülüşler yayılırdı
pembe düşlerin uçuştuğu loş odasına...