Abdullah Atay - Bilemezsin

Bilemezsin

sen hiç
'kuş uçmaz kervan geçmez'
dağ başında yaşamadın ki
bilemezsin.
oralarda
güneşe değerdi dalları ağaçların
rüzgarlar öperdi yapraklarını
yağmurlar yağar
ebemkuşağı yay çizerdi gökyüzüne
bakardım...

gecenin rengi gözümü alır
düşüncelerimi boğardı karanlıklar
kovalardım ateşböceklerini
umudu ışığı yakalardım
çam dallarında ıslıklar iniltiler fısıltılar
korkardım...

hüzünlerim duman duman
çöküverirdi dağ başlarına
alıp kaçardı bir yabanıl kurt
soğuk mağaralarına
korkuyu büyütürdü göz bebeklerim kaçardım...

seni tanıdım daha sonra
para derdin servet derdin aşk derdin
nerde akşam orda sabah
gününü gün ederdin
ben ise ‘sevgi' derdim sadece
sadece sevgi
yanaklarım ıslanırdı yağmur gülüşünle
bu kentin loş ışıklarında ağlardım
sen ise göz yaşlarıma inat
hep gülerdin
sevgiyi çiğneyip acılar yeşertirdin yüzümde
seni düşündükçe
avuçlarımı buz yalar
ellerini arardım...

yoktun ki sen
her gün ama her gün
her gece
oturup köşeme
sessiz sensiz
ve de çaresiz
umutları yakardım...