Abdullah Ataş - Yenik Düştüm Gözlerine

Yenik düştüm gözlerine, esirin oldum bak senin,
Aydınlığa kanat çırpan, kuşlara özendim artık.
Sevdalar kesti yolumu, adresini verdi senin,
Elim güllerle doluyken, boşlara özendim artık.

Masal aleminde doğup, hayallerle yaşar oldum,
İnsan olsakta bedence, ben kendimi aşar oldum.
Nihayetinde aşkınla, benliğimden taşar oldum,
Ezilsede tarih boyu, taşlara özendim artık.

Okyanuslar gibi derin, dağlar kadar büyük yüce,
Maddi güçler dur diyemez, bendeki manevi güce. Karşıma çıktın çıkalı, mecnuna döndüm iyice,
Akıllıyken deli olan, başlara özendim artık.

Çözemedim esrarını, sendeki sırrın, gizemin.
Duyamadım feryadını, emrahların, keremlerin.
Sahraları mesken tuttum, beni çölde görenlerin,
Suallerine cevabım, kışlara özendim artık.

Kör oldu gönül gözlerim, buymuş aşkın şahanesi,
Biliyorum fayda vermez, sevenlerin bahanesi.
Düşlerime geldi bir an, aşıkların efsanesi,
Dilimizde destan olan, aşklara özendim artık.