Abdullah Ataş - Issız Sahra

Bulmuşken kendimi ıssız sahrada,
Mecnun bana, aşkı yarat diyordu.
Gaipten bir feryat, artık daha da,
Bitmeden kendini, arat diyordu.

Ve ben de iyi ya, geldim buraya,
Değiştim çölleri, köşke saraya.
Yine ordan bir ses, girdi araya,
Sen de geçmişini sök at diyordu.

Bir değil, bin düşün adım atarken,
Öyle bir dünya ki, yolu hep diken,
Ben gururum için savaşıyorken,
Eller aşk rolüne, sanat diyordu.