Abdullah Ataş - Ayyaş

Gittiğin yol yanlış, vazgeç dedikçe,
İşine bak deyip kızıvermişti.
Kahrolası binbir haltı yedikçe,
Issız köşelerde sızıvermişti.

Hemen yakalandı, bazen kaçtı da,
Kapandı, yepyeni sayfa açtı da.
Geçen ay birkaç gün boşlamıştı da,
Kudurmuşcasına azıvermişti.

Kahin büyücüler, kötü cadılar,
Sanki her öğünde onu yediler.
Şerefsiz dediler, hayvan dediler,
En keskin dillerde gezivermişti.
Dün yanlız değildi olanı yerken,
Bugün terk edildi, lakin çok erken.
Dost namertliğine eyvallah derken,
Şüphesiz canından bezivermişti.

Halini kadere bağlamaksızın,
Yaşadı öylece ağlamaksızın.
Kimseyi narında dağlamaksızın
Kendi bedenini ezivermişti.

Taktir etmişimdir şahsiyetini,
Paraya satmazdı haysiyetini.
Yokluğundandır ki, vasiyetini,
Eski bir kâğıda yazıvermişti.