Abdullah Acar - .............kimsesiz Çocuğa...............

.............Kİmsesiz Çocuğa................"

Sen, kuytu gölgeliklerde gizlenmiş
Küskün papatyam
Hasat vakti bir kovuğa sinmiş
Ürkek menekşem
Sen, dünyamı kırmızıya boyayan
Ve her esen meltemle dalgalanan
Nazlı gelinciğim

Masum ve mahzun bakışları
Uzaklara, taa uzaklara dalmış çocuk
Akranları koşup oynarken o
Duvar diplerinde
Boya kutusunun başında
Göğermiş elleri
İnce süveteriyle
Rızık nöbetinde

Orman içinde metruk bir kulübe kadar
Kimsesiz o
Bir gece ansızın gelen kırağı kadar
Sessiz
Anasını kaybetmiş ceylan yavrusu kadar
Üzgün, neşesiz
Dalından koparılmış gül gibi solgun,
Işıksız
Söyle bana,
Seni kimse sevmedi mi, ey güzel çocuk
Karşılıksız!

Ey dudağında tebessümü yarım kalmış
Sevinci hüznünde tutuklanmış
Sokakta koşup oynarken birden
Takatini kesen bir haber almış
Yüreğinden vuran haberle o an
Ya yetim ya öksüz kalmış
Ve başını okşayacak kimsesi kalmamış
Yaralı serçe gibi titreyen çocuk!
Korkma! Hadi sil gözyaşlarını
Her şeyin bir sahibi var
Kendini kimsesiz sanma
Yaralı gönüllerin merhemi
Merhametlilerin en merhametlisi var
Kolu kanadı kırık durma öyle!
Seni saran, kucaklayan
Görünmez kanatlar, kollar var

Hadi sil gözyaşını, kalk artık!
Seni bekleyen nice umutlar, yollar var
Her yol bir umuttur, ne de olsa
Her umudun başında ve yolun sonunda
Seni bekleyen RAHMAN var.