Nasılsın
Uzatıp uykularının en orta yerinde ellerimi
Avuç içlerimdeki yaz yangınıyla
Okşarım çiçeğe durmuş düşlerini
Yaşadığın şehrin tenhasında
Tutuşuverir de gece ansızın
Sen
bir ökse kuşu kadar çaresiz
İçli şarkılara sığınırsın yeniden
Ne ben sorayım nasılsın diye
Ne de nasıl olduğunu yeniden söyle bana
İnce duyarlılıklarınla dantellediğin sözcüklerin
Hüzünlü sağanaklarla gelip sellenince kulaklarımda
Her dizesi yeniden doğar senli şiirlerimin
Ki ortalık yerde öldürülmüş
bir savaş bebeği dirilir içimde
Ve beceriksiz elleriyle
Umudun mavi kefenini
örtüverir İşe yaramaz ömrüm üstüne
En iyisi
Sen sor nasılsın diye
Ve dilim varmasın nasıl olduğumu
sana yeniden söylemeye