Abdulkadirpolat - Boşluk

Boşluk

Boşluğa asılı bir kafeste
Ötse
tek nefeste ölecek bir kanarya kuşu yüreğin
Ne bir duvarı var ömrünün
Ne de gönül penceresinden yüzüne gülecek
gül susuşlu bir müdavimi
Duyduk duymadık demesin kimse
Batan bir yeminin malları bu dizeler
kapanın kurda karetmediği zamanlardan kalma
Kapanın elinde kalan