Abdulkadirpolat - Aşk Lekesi

Aşk Lekesi

Sorsalar halini
Herşey yolunda diyecek
ödünç sevinçlerle güleceksin
Derin suların dalgınlığı yerleşmiştir
gelip kalbinin tam orta yerine
İşittiklerini bir daha bir daha dinleyeceksin

İçini ısıtan şarkılar batacak bu sefer etine
kuru bir dalda kendini kışa unutmuş
ıslak bir serçe gibi üşüyeceksin
Alnındaki kuru nehir yatakları
o sevinci bir daha akmayacak
Ne zaman aynaya baksan
kendine onu soracak
Artık kendi yüzüne eskisi gibi bakmayacaksın

Saksıda unutulmuş bir düş filizidir umutların, unutma
Mevsimsiz yağmurlar giderebilir ancak susuzluğunu

Durup dururken
sebebini bilmediğin rüzgarlar
alıp götürecek aklını başından
Sevi kuşları gibi başını bulutlara gömeceksin
Yıldızsız gecelerde pervane yapsan gönlünü ne çıkar
Bir sokak lambasında cayır cayır yanıp direğinin dibine düşerek öleceksin

Her günün aynı rutinin tıpkı basımı
her anın başka bir diyara sürgünse, koşulu yok
kendi gölgenle dolduracaksın omuz başındaki boşluğu
Özgürlüğün en yavaş ve acılı ölümüdür
standartlar kuşanmış bir hayatın rahminde uyuya kalmak

Özgürlük toprağıdır aynı zamanda aşkın
kendini onsuz neyle yeşertebilir ki aşk

Kalbin akşamın durgun sularında dinleyebilir kendi sesini
Yalnızlığın limit aşımına döndüğü bir akşam alacasında
amansız yağmurlar vurur son darbeyi sabrının boynuna
ve firari kuşlar havalanır göğüs kafesinden
kederinden kurtulup kendi bedenine sızarsın
Yeryüzünün en derin iç çekişidir de sabahlar
ki her gün bitimi onu bir soluk daha eksiltir nefesinden
Bekleyişler tılsımını yitirmiş
Tüm cephelerde savaş kaybedilmiştir artık
Elin kazara dokunacak olsa kendi tenine
Kendi alevinle yanıp kavrulacaksın
Ömrün bir film şerididir gözlerini çivilediğin tavanda
Bir ileri bir geri oynatıp oyalandığın
Üzerine sinen aşk lekesidir bikere
Jiletle kazısan karetmez
O kendi yerinde duracaktır