Abdulkadirpolat - Ardyargı

Ardyargı

Yargıladın
bozuldu büyüsü baharın
Denizin hırçın
Güneşin küskün
Toprağın yanık
Yüzünün bal rengine düş ölüleri üşüşmüş
Örselenmiş bir aşkın ağulu yalnızlığıyla öpüşen gecelerde
Ucu sabahlara çıkmıyor artık uykularının
Kime sarılsan
sırılsıklam
bir pişmanlık
kanıyor
etinde
Yırtık bir pazar filesinden
düşen iki kırmızı erik gibi
kaldırım taşlarına yuvarlanıyor gözlerin
Gözlerin
dağ gibi duruşu devrilince
sensizliğin cinnetine gideni arıyor