Abdulkadir Turğut - Ellerin Vardı

Ellerin vardı


Ellerin vardı
Gül kokulu
Öpülesi
Canlar feda edilesi
Ellerin vardı
Taşlar zikir ederdi avuçlarında
Yetimlerin saçlarını okşardın
Şefkatle silerdin gözyaşlarını
Ellerin vardı
Sema'ya açılınca
Gözyaşların düşerdi avuçlarına
Ellerin boş dönmezdi
Ellerin vardı
Dokunduğun hasta deva bulurdu
Kaldırınca parmağını
Ay bölünür
İki parça olurdu
Ellerin vardı
Ak düşmezdi
Okşadığın saçlara
Dokunduğun
Bedenler dert görmezdi
Seferdeydin
Hava sıcak
Yol uzundu
Gök suyunu kesmiş
Yer suyunu çekmişti
Susuzluktan çatlamıştı dudaklar
Diller susmuş
Kurumuştu damaklar
Hayvanlar telef oluyordu bir bir Sana gelmişti şikâyetler
Her zamanki gibi
Sana gelmişti Ashab
Göğe doğru kalkıyordu ellerin
Sonra yere çevriliyordu
Bu kez parmakların birer çeşme
Şarıl şarıl akıyordu
Ve bütün ordu o sudan
Kana kana içiyordu
Ellerin vardı
Hastalara şifa
Dertlilere deva
Rahmet dolu
Bereket dolu
Ellerin vardı
Açlıktan sütü kesilmiş
Keçiyi sağardın ellerinle
Kovalar süt ile dolar taşardı
Ashab içerdi o sütten
Herkes doyardı
Ellerin vardı
Yerden aldığın toprağı
Serpince kâfirlerin üstüne
Gözleri kör oluyordu
Bir perde iniyordu sanki
Gözlerinin önüne
Geçiyordun aralarından
Seni göremiyorlardı
Ellerin vardı
Fırlatınca düşmanlarına
Avucundaki çakıl taşlarını
Taşlar birer kurşuna dönüşüyordu
Kime isabet etse
Onu öldürüyordu