Abdulkadir Saylan - Van Depremi

Van Depremi


Bir hafta sonu tatili
Günlerden pazar.
Rutin bir tatil günü yaşıyordu
Bu şehrin insanları.
Gök her zamanki gibi
Güneşiyle maviliğiyle merhaba demişti güne.
Her şey normaldi
Hayat normaldi
Çocuklar yine oynamakla meşguldu.
Sinemalarda filmler gösterimdeydi.
Alış veriş için mağazalar, marketler doluydu.
Ve….
Ansızın gelen bir felaket
Beraberinde gölge düşürmüştü
Bütün tebesümlere, umutlara ….
Bir sarsıntıyla irkilmişti bu şehir.
Bir anda değişmişti
Toz- duman kaplamıştı her yeri
Göğe doğru yükselen yapılar
Bir anda gömülmüştü yere
Bir anda başlayan Çığlıklar, korkular, telaşlar…
Çoktan yerini almıştı bu şehirde.
Bir çok soluk bir anda kesilmiş
Öylece cansız yatıyordu yerde bedenler.
Kimi kendini,
Kimi ailesini,
Kimi çoluk çocuğunu,
Kimi her şeyini kaybetti.
Kimi korkuyla ve attığı çığlıkla
Kendini korumayı başardı
Kimi ise çığlık atmaya bile fırsat bulamadan
Yumdu gözlerini.
Annee
Babaa!
Abii!
Ablaa
Nidalarıdır kulaktan kulağa yankılanan.
Ve paramparça olan yüreklerdir bu şehre ağlayan şimdi.
Her yer enkaz
Her enkaz bir acı, bin gözyaşı…
Burası Van
Şimdi gönlümün yarası….
(2011)