Abdulkadir Saylan - ! ! ! ! ! ! Sen Gittikten Sonra Da Hayat Devam Ede

! ! ! ! ! ! Sen Gittikten Sonra da Hayat Devam Eder! ! ! ! ! !


Her şeye hazırlıklıdır insan ruhu
Sanırsın ki,
Giderse ölürüm, biterim
Oysa nice gidenler oldu
Ne gidişleriyle öldüm
Ne de hayatım sekteye uğradı.
Üç beş saatlik bir acıyla
Kendimi teselli ettim.

Sahi değer mi ki bırakıp gidenin
Arkasından ağlayıp durmaya
Yada yıkılıp kalmaya.
Giden razıysa kalan zaten kabullenmiştir
Bu olumsuz durumu.

Gitmeyi göze alan için
Kal demeye değmez.
Zaten vakti geldiğinde
Gururu ona bu gidişinin
Hesabını mutlaka soracaktır.

Bir gün aynalar,
Bir gün aklında canlanacak hatıralar,
Bir gün gezip tozduğumuz yerler
Bir gün yiyip içtiğimiz mekânlar.
Elbet bir gün suratına ve ruhuna
Çarpılacaktır bütün bu hatıralar.

Hani derler ya,
Zamana bırak unutursun bir gün
Hiç hatırlamaz aklına bile gelmez olur artık,
Sen buna inanıyor musun gerçekten?
Doğrudur zaman, en büyük ilaçtır
Hatta en büyük silgidir. Siler, unutturur öyle hatırlamaz olursun
Çok uzun bir süre.
Ama bir gün öyle bir hatırlatır ki;
Şaşar kalırsın
Şimdi buda nerden çıktı diye
Kendinle savaşır durursun.

Bu kez,
Unutulmuyor muş dersin,
Önce kendini sonra beni suçlar durursun.
Biri aşktan sevgiden bahsetse
Yüzünü ekşitir geri çekilirsin.
Biri dürüstlükten bahsetse
Bulunduğun yeri terketmek istersin.
Sahi senin gururun buna el verir mi?
Bana sorsan şimdi,
Diyecem ki nerde sende o gurur,
Zaten gururun olsaydı
Bırakıp gittiğin gün
Her şeyi yakıp yıkmazdın..

...ve
Sen unutursun
Ben unuturum,
Bel ki herkes unutur.
Peki ya kader
Sahi kader de unutur mu ki?
İşte kadere söz veremem
Çünkü o asla unutmaz.
Bir gün öyle bir çıkar ki karşımıza
En mutlu yıllarımızda
En mutlu anımızda
Öyle bir tokat atar ki bize
İşte o zaman
Hayatın nasıl devam ettiğini
Anlar dururuz..