Abdulkadir Saylan - Açıldı Gözüm Gönlüm

Açıldı Gözüm Gönlüm


Düşe kalka yaşarken buldum seni.
En umutsuz en çaresiz anımda yoluma çıktın,
Gitsem mi kalsam mı diye
Düşünüp dururken sende kalmaya karar verdim.
Sana İnandım, güvendim,
Sonra sevdim seni.
Sonra öylesine kapıldım ki sana
Vazgeçilmezim olduğunu anladım.
Yeri geldi seninle mutluluğu tattım,
Yeri geldi acıyı.
Olur dedim seven sevdiğine
Acıda verir, mutlulukta.
İlk kendi canı yanar sevdiğini acıttığında
İlk kendi mutlu olur sevdiğini mutlu ettiğinde.
Öylesine inanmıştım ki sana
Uğrunda her şeyden vazgeçmeyi göze almıştım.
Değer demiştim.
Her şeye, uğrunda ölmeye bile
Değersin böyle inanmıştım.

....Ve gün geçtikçe
Daha çok canımı acıttığını gördüm,
Ben sensiz nefes bile alamazken Sen bensizliğin tadını çıkarıyordun.
Ben uğruna dünyaları yakmak isterken,
Sen sadece beni yakıyordun.
Öylesine kapılmıştım ki sana,
Senden başka herkese gözüm gönlüm kör,
Her sese kulağım sağırdı.
Öylesine aklım sendeydi ki
Senden başkasını düşünemiyordum.
.....
Ve anladım ki;
Seni sevmek acıdan, kahırdan başka bir şey değilmiş.
Sen beni
Benim istediğim kadar değil
Kendi istediğin kadar sevmişsin.
Her zaman değil sadece ihtiyacın olduğu zaman
Kendini yalnız hissettiğin zaman,
Teselliye ihtiyacın olduğu zaman.
İşine geldiği zaman.

...Ve artık benimde gözüm gönlüm açıldı.
Aklım başıma geldi.
Anladım ki sevdiğin kadar sevmeliyim seni.
Gerisi kendime zarar
Gerisi kendime eziyet.
İyisi mi bundan böyle en iyisi susmak.