Abdülkadir Paksoy - Çiçekleri Ölümsüzlüğün

Çiçekleri Ölümsüzlüğün

5. Senfonisinin esiniyle Beethoven'e

sonsuzluğu dövüyor dev çekiçleri şiirin
tüm yıldızlarını döküyor umudun gecesi
arzunun denizlerine
karanlığın kalbine dörtnala deniz atlıları

parçalanarak saçılıyor koca bir nar gibi onurun suskunluğu
günbatımında devrimin
ayağa kalkıyor engizisyon kurbanları çıkarak odun ateşleri içinden
kuşatıyor aşkın askerleri son kalesini de yazgının

çocuklar çığlık çığlığa
zümrüt çimenlerinde sevincin
gökten gül yağıyor bulutlar kucak kucağa
utkumuzu bekliyor kadınlar ovada ağaçları altında alınterinin
arkadaş artık anla
son bağbozumundayız düşlerin

haydi haydi
çabuk olun
alın yerinizi
ordusunda yaratanların
dayanın yaşamın siperlerine
sürün namlulara ışığın mermilerini
özgürlüğün toplarını doldurun

ateş! çokuluslu tümenleri evrensel sevmenin
ateş korkaklığa ikiyüzlülüğe ihanete
işte bakın nasıl da açıyor
çiçekleri ölümsüzlüğün
Beethoven'le birlikte