Abdulkadir Öğdüm - Yalnızlık Sayıklamakları

Yalnızlık Sayıklamakları


Yalnızlığı gözünle değil, kalbinle hisset,
Konuversin ruhuna kara kara baykuşlar!
Hep yalnızlar içindir kaygı, elem, sefâlet,
Ne güler elâ gözler, ne düzlenir yokuşlar!

*

Tık tık... Yalnızlığımı heceler saniyeler
Ve geçen her saniye bir öncekinden hazin!
Yalnızlık yol, ben yolcu ve sırdaş manzumeler,
Bilmediğim bir şehre giderim dönmeksizin!

Yalnızlar, gecelerin gündüz bilmez yolcusu,
Karanlık şehirlerin yerlisidir yalnızlar...
Ümitsizlik, bu şehrin müdâvim çapulcusu,
Of çekmesin geceler, hüzünlenir yalnızlar!

*
Ayrılık yeli esse seninle benim için,
Eşkıya geceleri sana vururken görsem!
Ağlayarak ardından koşuversem sevincin,
Yüzümü mutluluğun eteklerine sürsem! ..

Toz pembe hayallere engel, mor hüzünlerin!
Yalnızlık! .. Ne zor şeymiş azabına katlanmak!
Biz olmasak kim bilir nasıl geçer günlerin,
Nasıl konar ruhuna baykuşlar, biz olmasak?

*

Yalnızlık efkârımı coşturur inadıma,
Bir aleve bin rüzgâr estirir yalnızlığım!
Ağladıkça ağlarım, gelen yok imdadıma,
Ağladıkça, semâdan dökülür yıldızlarım!

Ey yalnızlar! .. Söyleyin, nerde bizim köyümüz?
Nerde bizi huzura yükseltecek merdiven?
Anladık, anlatıldık... Ne hazinmiş öykümüz!
Kaçalım, kurtulalım, Ümitsizlik görmeden!