Abdulkadir Öğdüm - Uzaklarda Bir Ev

Uzaklarda Bir Ev


Uzaklarda bir ev var, eskimiş, camlar kırık...
Ne giren var içeri ne çıkan, dar kapıdan...
Belli, onu da yıkmış benim gibi, ayrılık,
Ne parlayan yanım var o harabe yapıdan!

Uzaklarda bir ev var, birini bekler gibi...
Yılların yorgunluğu çehresinde gizlenmiş...
Çeker, lâkin hiç gelmez dert kuyusunun dibi,
Benim gibi o ev de keder ile sözlenmiş...

Uzaklarda bir ev var, yeşillere boyanmış...
Ensesinde hisseder sonbahar yellerini...
Kalmış düz ortasında, âsâsına dayanmış,
Çevirmiş gök kubbeye titreyen ellerini...