Abdulkadir Öğdüm - Suskun

Suskun


..................Bir Cuma on ikisi, hayat yerliyerinde
..................Ve ben İbrahim Paşa önünde ağlıyorum...

Keşkeler ilk günümden hapsolmuş lisânıma,
Lisanım... Senelerdir köhne duvarlı zindan!
Öyle bîkes düştüm ki, bir kul gelmez yanıma,
Şöyle bir bakıp geçmez yüzüme en azından...

Bir hengâmeye düştüm, unuttum geçmişimi,
Avundum yıllar boyu hakikâtten bîhaber! Yatsıya varmaz mumlar bırakmadı peşimi
Ve yandı kutsî sevdam yüreğimle beraber!

Gün karşı tepelerin siluetine vardı,
Ben içimi korumun nûruyla bürüyorum!
Kurşunî yüreciğim pembelerle karardı,
Mecâlsiz adımlarla ecele yürüyorum...

Şimdi dönüş vaktidir, savul ey kara toprak!
Kalem tutmaz elimde çetin bir muhasebe...
Yerin katî değil, ey kımıldamayan yaprak,
Bu gizemli suskunluk fırtınalara gebe!