Abdulkadir Karaman - Yükümlüler

Güneş, tutsak olduğu yere
Gitmesi gerektiği zaman
Gider teslim olur…
Ya sen! ? ...

Yağmur sağanak sağanak yağar…
Sele dönüşür…
Deryanın özlemiyle
Çalar kendini yerden yere…
Ve duruldum sanır ulaştığında…
Denizlere...
Bilmeden fırtınaları…
Habersiz dalgalardan…
Başına ne belâlar üşüşür... ya sen! ?

Ağaç yerden alır yaprağı
Çiçeği…meyveyi ve gölgeyi
Ve yere verir günü gelince...
Ya sen! ?

Bulut toprağa muhtaç…
Toprak buluta… Gökyüzü aracı…
Alamaz… hep başkaları toplar haracı…
Ya sen! ?

Dağlar ev sahibi
Sanılır,
Kar ise kiracı…
Ya sen! ?

Ey insan!
Taşıyacak olan tacı...
Sensin, şifasız sandığın dertlerin tek ilacı...
Eğer istersen! ? ...

Güneş, gölge, yağmur, toprak
Deniz, su
Çiçek, yaprak
Meyve, manzara...
Ne varsa sunulan...ikram sana!
Girdikten sonra gerekmez mezara
Yanlış yapma kazâra!