Abdulkadir Karaman - Utandım İnsanlığımdan

Sırtına yapışmış aç keneleri
Yara, bere olmuş kan sineleri
İnsana yapılan işkenceleri
Görünce utandım insanlığımdan.

Siyah, beyaz, sarı mühim mi rengi?
Canı can, kanı kan, var mı bir dengi
Yok etmek isterler arzdan mihengi
Görünce utandım insanlığımdan.

Alemin yükünü götüren odur
Külfette nimeti bitiren odur
Açlık, yokluk, kıtlık yetiren odur
Görünce utandım insanlığımdan.

Armağan eylemiş sahibi mülkü
Taşır ezel, ebet bu ağır yükü İnsana eziyet yakışmaz çünkü
Görünce utandım insanlığımdan.

Acı, çile ne var garibe yükler
İnsafsız, vicdansız çiğner, sürükler
Ne kadar alçakmış adı büyükler
Görünce utandım insanlığımdan.

Yedirmezler zayıflara tatlı aş
Bunların yüreği ya mermer ya taş
Barış için diye yaparlar savaş
Görünce utandım insanlığımdan.

Uyuşmuş beyinler, hâkim atâlet
Görülmemiş böyle korkunç rezâlet
Gaspedilmiş, yok hak, hukuk, adâlet
Görünce utandım insanlığımdan.