Abdulkadir Karaman - Sönmeyen Yangın

Bir yakan yok ise sakın ha yanma
Yanmazsan, yananı asla kıskanma
Yangın özde olur, dile inanma
Yan gönül, yanmadan pişmek imkansız
Çiğ çiğ menzile erişmek imkansız.

Kâlp, kâlp olamaz hiç, gerçek yanmazsa
Yangınını aşk yangını sanmazsa
Darılma yârine; sorup, anmazsa
An gönül, anmadan pişmek imkansız
Çiğ çiğ menzile erişmek imkansız.

Bak bülbül gül için katlanır neye
Cevr etse, naz etse; demez hiç niye
Sakla yangınını, deme kimseye Kan gönül, kanmadan pişmek imkansız
Çiğ çiğ menzile erişmek imkansız.

Aşk öyle bir ateş yakar ki dinmez
Aşkın yakıtı aşk, üfleme sönmez
Aşığı dağlara sürer, döndürmez
Dön gönül, dönmeden pişmek imkansız
Çiğ çiğ menzile erişmek imkansız.

Sen yanarsan yanar, vücutta her yan
İsyan etme, sabret, ne olur dayan
Aşk değil miydi, aşk; hayalin, rüyan?
Yan gönül, yanmadan pişmek imkansız
Çiğ çiğ menzile erişmek imkansız.