Abdulkadir Karaman - Sensizlikte

Seninle gitti her şey
Mutluluk, gözlerinle sevinç
Ve neşe, yüzünle birlikte.
Rüzgar, yağmur ve gece sildi süpürdü
Bıraktığın izleri.
Ama hiçbir şey silemedi
Seni hatırladıkça
İçimde hep sızlayan yeri.

Yok oldu… benim için
Gökyüzüne çerçevelediğin hayalin de.
Çerçöp gibiyim
Hasret şarkıları, ayrılık türküleri elinde.

Kalakaldım…yapayalnız
Ne yapacağımı bilmez ve
Çâresiz halde,
Acılara hedef olarak
Karamsarlığın siperinde. Umutların avucuna büzülmüş
Sevgi artıklarıyla yetinmeye çalışarak
Anıların gölgesinde;
Ve senden kalan
Her şeyi eriten sensizlikte;
Sensizliğe alışmaya çalışarak yaşamak
Ve cenâzesi seninle kalkan bir aşkı
Tekrar diriltip, yaşatabilme düşüncesiyle.
'Hiçbir şey eskisi gibi değil
Niye değişti her şey? ” dövünmesiyle.
Eskiterek kalbimi
Her şeye, bir gün yeniden başlayabilme hevesiyle.

Şimdi dokunaklı şiirler yazmaktayım
İçip içip sensizliği…sızmaktayım.

Seninle gitti her şey
Sen de seninle
Ben de seninle…