Abdulkadir Karaman - Örümcek Yuvası Kalbim

Örümcek yuvası olan kâlbimi
Sevdin, güller açan bağa çevirdin
Kuru dere gibi yavan kâlbimi
Yağdın, aşk akan ırmağa çevirdin.

Küskün, bıkkın, yorgun, yılgın haldeydi
Perişan; durumu gözde, dildeydi
Terkedilmiş ıssız, harap beldeydi
Meçhul yönün yaşamağa çevirdin

Her ânı isyanlarla dolmuştu
Varlığı eleme teslim olmuştu
Hisleri sevgisizlikten solmuştu
Sevgi saçan sağanağa çevirdin.

Dikmek gerek duygulara büstünü
Verdin gözle efsunlayan tütsünü
Baktın, güldün karaladın, üstünü
Yazdın, çizdin okumağa çevirdin.