Abdulkadir Karaman - Muhtaç

Son dönemeç geldiğinde
Son iğne deliğinden
Ele beni
Kalbimi
Sevgimi
Sensizliğin eleğinde
Hep üstte kalmış bulayım kendimi
sevginin süzgecinde
Canım ürpersin beklemelerde
İrâdem dağılsın
İnlemelerde Canım yığılsın gözlerinde
Ey sevgili!
Azat et
İstersen etme
Bulduğun bu bendeyi
Köle gibi
Kul gibi tut hep gölgende

Hep bir gülücük için
Hep bir tatlı söz için
Muhtaç tebessümlerine…