Abdulkadir Karaman - Katığım Alın Terim

Öldürülsem aslâ yalan demem ben!
Doğruluk mekânım, kâlpler evimdir
Çalışır, çabalar haram yemem ben!
Ekmeğime katık alın terimdir.

Çekerim çileyi, ekşitmem yüzüm
Yeri geldiğinde saklamam sözüm
Kirlenmemiş, temiz, durudur özüm
Sadâkat, değişmez dostum, yârimdir.

Gerçeğe hayranım, sevdâm âdile
Rağbet etmem yalan yârden ödüle
Ezelden vurgunum ben gonca güle
Yoluna adağım canım, serimdir.
Korkarım, yüceden korkmayan kuldan
Ayrılmam imkansız tavsiye yoldan
İzinsiz bir meyve alamam daldan
Aç koymaz kimseyi, Mevla'm kerimdir.

Başa kakmam yapsam iyilik, yardım
Bilinsin emeğim, âmelim ardım
Şikayetçi olmam, olsa çok derdim
Metânet azığım, sabır kârımdır.

ASGARİ kalan ne, yaşanan ândan?
Her ân parçaları ayırır candan
Paslansın, çıkarmam hırsımı kından
Varlığın ne dense: yokluk, varımdır.