Abdulkadir Karaman - İki Kadın İki Oy

Bir kadın…Bir kadın daha!
Bir de çocuk!
Ne ayakkabısı var ayağında
Ne de sırtında gocuk!
Dökülür billur gözyaşları
Boncuk boncuk!

Kadınlar…kadınlar…kara yazılı
Ve azılı kadınlar!
Masum, zavallı, aç, sefil çocuklar!
Oyuncak beklerken…oyuncaklar(! ?)

Birinin afişlerde resmi…
Boy boy!
Yaldızlı harflerle yazılmış altına ismi(! ?)
Birininse sarf malzemesi her yere
Ve her şeye ismi, cismi!

Birinin ihtirası kalkmış şaha…
Aldıkça…ver, yok mu diyor, daha?
Etrafında etten korumalar ve demirden
Zerre olsun çıkmayan, emirden(! ?)
Diğerinin isyanı sarılmak üzere silaha!
Fırsat bulabilirse kutsal(! ?) amirden
Yanmış…kapkara
Farksız beti benzi kömürden!

Birini boş vaatlerle dolu
Şuh kahkahalar sarsarken; Yeri, göğü…
Diğerinin feryatları yırtıyor.
Kim bu nimetleri dağıtan(! ?)
Niye böyle adaletsiz tartıyor(! ?)

İkisi de oy diyor kadının
Oyyyy! ! ! Oyyyy! ! !

Biri açlığından…susuzluğundan
Yoksulluğundan…çaresizliğinden…
Uykusuzluğundan…huzursuzluğundan…
Şikâyet ederek…aldatılmışlığından…
Tedavisiz yaralarından…
Alil ve aciz kalmışlığından…

Diğeri…ihtirası
Ve yeniden kucaklamak için
Tadına doyamadığı kutsal mirası
Ekâbiranın iktidarı için…
Oyyy! …oyyy!

İki kadın ve iki oy…
Offff! Aman offff!
Oyyy! aman oyyy!
Bin al, bir koy(! ?)
Soy babam, soy! ?
Sen iç, sen ye, sen doy(! ?)
Görülmemiş böyle şölen…
Böyle toy!