Abdulkadir Karaman - Hadi Gülüm Gülümse!

Sen ki elleri ipek, bakışı sedeftendin...
İçimdeki kıraçlık sayende yok olmuştu! ..
Kimse bilmez, bulunmaz bir benzerin, menendin...
Ruhuma sonsuz sevgi gözlerinden dolmuştu! ..

Anlayamaz hâlimi, özümseyemez kimse...
Sensizlik dayanılmaz! ..hadi gülüm, gülümse! ..

Anlamsız, yalan her şey, ayrılık ebet değil...
Sen var isen hiçbir dert inanırsan dert değil...
Ne yapayım çâreler kalleş, korkak...mert değil...
Nâmertlerin yüzünden ümitlerin solmuştu! ?

Yanayım, tek uğruna, elzem olan külümse…
Sensizlik dayanılmaz! ..hadi gülüm, gülümse! ..

Varlığınla var olan, yokluğunla yok olur! ..
Gel artık, gel geriye! ..ayrılığın çok olur! ..
Sen olmazsan karanlık inan ki zor ak olur! ..
Bilirsin kâlbim niye saç, başını yolmuştu..! ?
Gözlerim konuşamaz, düğümlenmiş dilimse…
Sensizlik dayanılmaz! ..hadi gülüm, gülümse! ..

Hasretinle yanmaktan, susuzluksa çektiğim..
Gelmen için, yollara gözyaşımla ektiğim
Kirlenmemiş hislerim…sanmayasın taktiğim…
Vaad ettiğin zaman, gölge gölge gelmişti…

Canım telaş içinde, çok müşküldü hâlimse
Sensizlik dayanılmaz! ..hadi gülüm, gülümse! ..

Her başlangıç her sonun tükendiği ilk nokta…
İrâdem kasırgalı hâlâ benliğim şokta! ..
Bırakma canımı, ne olur, senden uzakta! ..
Kaybetti istemeden, oysa çok zor bulmuştu...!

Öleyim tek uğruna, özlediğin ölümse! ..
Sensizlik dayanılmaz! ..hadi gülüm, gülümse!