Abdulkadir Karaman - Gönül Tımarhane

Gönül tımarhâne, deli duygular
Üst tutmuş, bak bayrak açan açana.
Gözlerin, sebep ne; sorar, sorgular
Tehdidinden korkup kaçan kaçana.

Mânidar mânidar süzme, sor hele
Zahmet olmazsa, yanına var hele
Deliliği var mı? bak da, gör hele
İnsaf et, çılgınsa, kendin saçana.

Sana ne bundan, ben etmedikçe ses
Oraydı sevdâna altın bir kafes
Sızlanmayı bırak, şikayeti kes
Ben bir şey edemem, mekan seçene.

Acıma hâline, merhamet etme
Sabrı son dorukta, dikkat, tüketme
Deli duyguların varsa bekletme
Tek sığınak gönül, iksir içene.