Abdulkadir Karaman - Gecenin Saçları

Gece saçlarını yaydı gözlere
Aradı gülleri ısrarla, güller
Hüzünlü kâlbini çözdü tellere
İnledi hâlinden, inledi teller.

Güfteler gözyaşı, beste figandı
Nağmeler tutuştu, makamlar yandı
Sonbahardı mevsim, iklim nisandı
Telleri şefkatle okşadı eller.

Issızlık her yana taşan nehirdi
Sessizlik hislerde gizli sihirdi
Umutlar sevinçti, hasret zehirdi
Hayaller ufkunda korken emeller.