Abdulkadir Karaman - Eski Akşamlar Yansıması

Bahsetmeyin bana istemem
Gündüzleri yakıcı,
Geceleri solgun güneşten.
Anlatmayın, akşamları isteksizce batışını,
Bana ne!
Unutmakta zorlandığım o ânları,
Yaşamak istemiyorum yeniden,
O heyecanları.
İstemiyorum bilmeyi gurubun
Yaşlar akıttığını gözlerinden.
Görmek işime gelmez göklerin kaş çatışını,
Ve duymak istemiyorum
Ufuğun kalp atışını.

Aldırmam hiç batsın sâkin sâkin,
Beni ağlatmasını istemiyorum.
Eski hâtıraları canlandırmasın;
O coşku ve sevinç içinde yaşanmış
Hatırladıkça eriyorum!
Küllenmeye yüz tutmuş ânları, anıları
Hatta her şeyi
İstiyorsa geri veriyorum.
Bıraksın beni kendimle,
Kederimle baş başa;
Düşünmeyeyim artık o hayâl günleri.
Perişanım ayrılık gününden bu yana.
Giremem artık hiç kimseyle savaşa.
Gideremiyorum içimden
Bir türlü üzüntüleri.
Ağlamak istiyorum,
Ağlayamıyorum sitem ederek ona.

İçim karmakarışık,
Hislerim de öyle...
Kâh hüzün içinde kâh ümitvar;
Olması mümkün değil kendiyle barışık
Beklentide kâlbim çelişki iklimlerinde.
Düşünerek sık sık,
Yeniden dönmeli miyim diye?
Geçmişi yeniden yaşamak ümidiyle;
Sâdece hayal ve hatıra dolu,
Eski, unutulmaz akşamlara.