Abdulkadir Karaman - Çemişgezek Çiçekleri

Öldü diye bıraktılar,
Düştüğü yerde yiğidi.
Lapa lapa kar yağarken
Sızıladı yaraları…
'Ne etmişler bana böyle? ”
Diyerek birden irkildi
Sislerden güneş doğarken
Gözlerini araladı…

Çemişkezek çiçekleri,
Büyür, bâkir bayırlarda
Dağlar, dağlar ulu dağlar;
Esâretin sonu yok mu?
Tipi, boran, ayaz her yer;
Özgürlük özlemi canda…
Emelim özgür yaşamak;
Özgürlük, istemem çok mu?
Can yanar, ten buz keserken
Tâze karalara tutundu…
Yel acımasız eserken
Zar zor uğraşıp doğruldu…
Birkaç adım attı, düştü
Yere tekrar, çok yoruldu…
Gözlerlini dikti göğe
Sitemini sıraladı…

Munzur dağları kar bekler
Kâlbim özgürlük ateşi…
Savulun kalleş, kahpeler
En kutsal kavgadır kavgam!
Al kanım toprağa candır
Ödülüm bayram güneşi
Her taraf tuzakla dolu
Ölsem bile ölmez sevdâm!