Abdulkadir Karaman - Bile Bile

Görmedim güldüğünü yüzümün hiçbir zaman
Seni nerden sevdim ben? Kapanmadı hiç yaram.
Ne olur terk eyleme, sensiz asla yapamam
Hem sensizlik, hem hasret; çekilmez bunca çile!
Kendimi kora attım, sonunu bile bile!

Kurtar desem çektiğim dertten, gelmeyeceksin…
Perişanım yüzünden, hâlden bilmeyeceksin…
Desem, sensin tek çârem, çâre vermeyeceksin…
Yaşarım ağlayarak, sen ise güle güle…
Kendimi kora attım, sonunu bile bile!
Vicdan, insaf, merhamet yokmuş sende, anladım!
Hasretinle, vefâsız, bilsen ne çok ağladım…
Mutluluk emelimdi, hep acıyı yaşadım
Bilmeden köle oldum bir insafsız gönüle
Kendimi kora attım, sonunu bile bile!

Ruhumu kucakladı sis misâli gözlerin
Benliğimi kuşattı alev saçan sözlerin
Yaktı her tarafımı içten içten közlerin
Baksana şu hâlime, yanmaktan döndüm küle
Kendimi kora attım, sonunu bile bile!