Abdulkadir Karaman - Aşk Ve Aşık!

Aşk hâzinede som, sırdan cevherdi
Gözlerden sessizce gönüle girdi
Özlem güllerini sevgiyle derdi
Âşıklar bağında kemâle erdi.

Sormayın bilemez, çekmemiş derdi
Darası cürmünden ağırmış derdin.

Korkmalı cesurlar her zaman Hak'tan
Emri tutan kurtulurmuş helaktan
Temel muhabbetten, çatı topraktan
Yaratmış Yaradan her şeyi yoktan.

Nâmerdin hedefi etse de merdi
Mekânı yüksekmiş nâmertten merdin.

Sızlayan yaralı bağırmış bağır!
Korkuya cesurlar sağırmış sağır!
Sevdânın sıkleti ağırmış ağır!
Dayanamazmış hiç ariyet bağır.

Kim ki ayrılığın gönüllü ferdi
Mevkisi kâlplerdir, bilin o ferdin.

Çâre sığınakmış çâresiz dile
Çilekeşe ballı kaymakmış çile
Varmış aşılmaz her dağa vesile Yolcular olursa yollara köle.

Kim ki yâri için canını verdi
Yar diyebilir mi niye can verdin?

Ayrılık dağlarda erimeyen kar
Hiç batmayan güneş yüreklerde yâr
Aldanmayın, elde değil ihtiyar
Aşk ile tutuşan her dem bahtiyar

Aşk olursa âşıkların her virdi
Reddeder mi aşkı sahibi virdin?

Sormayın bilemez, çekmemiş derdi
Darası cürmünden ağırmış derdin.

Nâmerdin hedefi eylemiş merdi
Mekânı yüksekmiş nâmertten merdin.

Kim ki ayrılığın gönüllü ferdi
Mevkisi kâlplerdir, bilin o ferdin.

Kim ki yâri için canını verdi
Yari der mi hiç, niye can verdin?

Aşk olursa âşıkların her virdi
Reddeder mi aşkı sahibi virdin?