Abdulkadir Karaman - Acı Ara Vermiyor

Acı ara vermiyor
Mutluluk...zaman zaman.
Menzile, göz ermiyor
Kılavuz kara duman…

Ağlar, inler sevdâlı
Çiçeksiz bahar dalı
Gemisine kapalı
Sislerle kaplı liman!

Kökte çığlık nâralar
Kahır, çile kurâlar
Tedâvisiz yaralar
Dermana darbe ferman.
İçi özlemle yanmış
Dileklere uzanmış
Bağışıklık kazanmış
Dertler var kendi derman.

Sonsuzluk muamması
İsyankârlık humması
Gözyaşıyla umması
Umutlar harap, vîran.

Kıyama kapalı öz
Yükünden habersiz söz
Bir bilmece, haydi çöz!
Kim, kurtarıcı yâran! ?