Annemsin
Anlatamam duygularımı sana karşı beslediğim
Unutamam uykularını gecelerce vazgeçtiğin
Edemem ben sana sitem sen süsleyip püslediğim
Akıtamam göz yaşlarını yarın için sarf ettiğin
Uyanmadan evvel rüyadan en büyük acıyı tattırdım
Dünya yüzü görünende unutulmaz acı yaşattım
Sabır dileyip yavrum dedin sarıp bedenim sükût ettin
Akla kara akınca tenden ilk kez gülüp şükür dedin
Anne deyip emeklerken yüreciğin huzur buldu
Gözünü yaş bürüyende güller önünde kahroldu
Ayağa kalkıp Allah dedim sızın sana umut oldu
Ferahtı için rahat kalbin çizdiğin yol Hak yoluydu
Hakkın ödenemez senin her daim en yüksektesin
Duyguları veren Rabbim sen sevgiyi yeşertensin
Fani yolda ışık saçan tatlı hayat felsefemsin
Meleklerden bile üsttesin çünkü benim annemsin…
2007
Abdulkadir İlyas